KÖYÜMÜN ÇOCUKLARI
Siz köy çocuğu oldunuz mu?
Soğuk kış günlerinde,
Lastik ayakkabılarla
Gezdiniz mi, karda, buzda, ayazda.
Tan yeri ağarırken,
Güneş sıcak yüzünü göstermeden daha,
Alıp bohçasını, azığını eline
Küçücük bedeni, uykulu gözleri,
Düştünüz mü koyun kuzu peşine.
Oturup bir pınarın başına,
Ekmeğinizi katık edip suya
Yediniz mi doya doya.
Siz hiç köy çocuğu gördünüz mü?
Üzerlerinde kırk yamalı elbise.
Ağustos sıcağında, çapa yaparken tarlada
Yüreği yanan analarına,
Toz-toprak, çamurlu köy yollarında
Azık taşırlar kilometrelerce, dağ bayır demeden.
Şehirli çocukları televizyonları başında
Uykudan önceyi izlerken,
Akşam olunca sofra başında uyuyup kalan
Derin uykularında yarınki yapacakları işleri düşleyen
Benim köyümün çocukları.
Onlar saf, duru ve temiz düşünceli,
Gözlerinde çapakları, burunlarında sümükleri,
Ellerinde at yapıp oynadıkları deynekleri
Yüzlerinde masum gülüşleri.
Dudaklarında tiz ıslık sesi,
Dillerinde hasret türküleri.
Ayaklarında lastik ayakkabıları
İşte onlar benim köyümün çocukları.
Bu halim'de bir derttir, yüreğinde büyür.
Istıraptır, çiledir o, anlatmasa O'na bin derttir.
/Halim SEÇİR
Türkçe-Edebiyat Öğretmeni
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder