Hep merak etmişimdir “insanlık mı yoksa Medeniyet mi? önemlidir” diye. Ekonomik gücü zayıf, gelir düzeyi düşük olanlar mı medeni yoksa diğerleri mi? Ulaşımı daha zor olan dağlık yukarı köylere yolunuz düşerse misafir olduğunuz hane sahipleri sizi hiç tanımadığı halde yumurtasını satarak zaten yok denecek kadar az olan ev bütçesine katkıda bulunduğu tavuğunu keserek yiyiniz diye size ikram eder. Elindeki imkânlar dâhilinde sizi en iyi şekilde ağırlamak için misafir eder ve rengi solmuş belki de yamalı olan ama yüreği gibi tertemiz olan çarşafını altınıza serer. Siz o eve misafir olduğunuzda sizi ta sokakta karşılar ve yolcu ederken ardınız sıra sizinle yürüyerek belirli bir mesafeye kadar size yoldaşlık ve yârenlik eder.
Ya yollarının asfalt, sularının evlerindeki musluklardan aktığı, ambarlarının dolu ve ceplerinin şişkin olduğu daha düz köylere yolunuz düşerse sizi tanıyan kimse yoksa eğer ortalıkta kalırsınız mazallah. Aç mısın diye soran olmaz. Kimse su bile ikram etmez. Sözüm ona daha medeni bir yerdesinizdir. Ama sözüm ona medeni bir yerdesinizdir ve medeniyet size aç ve açık kalmak olarak yansır.
Bunun birde şehir boyutu var ki o hepten vahim olaydır. Artık mahallenizdekileri bırakın sokağınızdakileri ve hatta oturduğunuz apartmandakileri bile tanımazsınız, tanıyamazsınız. Bu yüzden de hemen hemen herkese ön yargılı yaklaşırsınız. Ve hemen hemen herkes gözünüzde potansiyel bir suçlu tehlikeli birileri olarak görünür. Vurdumduymaz bir hayat tarzı sürüp gider. Komşuluk hakkı ve ilişkileri kitaplarda kalır. Apartmanda soygun olur, komşu dairede hasta ve cenaze varken diğer daire ve apartmanlarda eğlence yapılabilir.
O zaman ne kadar güzel söylemiş cennet mekan Mehmet Akif ERSOY
“MEDENİYET DEDİĞİN TEK DİŞİ KALMUŞ CANAVAR”
Saygı ve sevgilerimle
/Hicabi AY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder